ယင္းခါပညာရွင္က“ဟုတ္ပါယင့္လား”ဆိုပနာစားပြဲခံေအာက္ကေက်ာက္စရစ္ခဲတိထည့္ထားေရ ေတာင္း ေခ် တစ္ လံုး ကိုဆြဲထုတ္လိုက္ပါေရ။ ေက်ာက္စရစ္ ခဲတိကို ဖန္ကရား ထဲကိုဂရု တစုိက္ ထည့္ ပနာ ျပည့္ လာ ေရခါ ကရားကိုလွဳပ္ပစ္ျပီး ေက ထပ္ျဖည့္လိုက္ပါေရ။ ေက်ာက္ စရစ္ခဲတိ ေက်ာက္တံုးၾကား တိမွာ ေန ရာ လြတ္မက်န္လံုး၀ ျပည့္လားေရခါ “ဖန္ကရားျပည့္လား ပါ ဗ်ာလ္လား”လို႔ထပ္ မိန္းလိုက္ပါေရ။ ေက်ာင္းသား အမ်ားစုကျငိမ္နိန္ကတ္ပါေရ။ ေက်ာင္းသာတစ္ေယာက္ကရာ “ျပည့္လား ပါဗ်ာလ္” လို႔ ျပန္ေျဖ လိုက္ ပါေရ။
ယင္းခါ သရုပ္ျပပညာရွင္က စားပြဲေအာက္က သဲတစ္ေတာင္းကို ဆြဲထုတ္လိုက္ပါေရ။ ေနာက္တခါ သဲတိ ကို ေက်ာက္တံုးၾကားနန္႔ ေက်ာက္စရစ္တိၾကားက ေနရာလပ္တိ မက်န္ေအာင္ ကရား ကိုလွဳပ္ပနာ ဂရု တစိုက္ ထပ္ျဖည့္ပါေရ။ လံုး၀ထည့္လို႔မကန္ေရခါ…..”ကရားျပည့္လားခပါဗ်ာလ္လား”လို႔ထပ္မိန္းလိုက္ပါေရ။ ေအတ ခါ ေက်ာင္းသားအားလံုးကပညာရွင္မ်က္ႏွာကိုၾကည့္နိန္ကတ္ပါေရ။တေယာက္ေလ့ျပန္မေျဖကတ္ပါ။ ယင္းခါ ပညာရွင္က စားပြဲေအာက္က ရီဒံု တစ္ ခု ကိုထုတ္ပနာကရား ထဲကိုရီသြန္ ေလာင္း ထည့္ လိုက္ပါ ေရ။ ရီလံုး ၀ျပည့္လားခမွပညာရွင္က… ”ေဒသရုပ္ျပပြဲရည္ရြယ္ခ်က္ကဇာဘာေလး”လို႔မိန္းလိုက္ပါေရ။ ယင္းခါ ေက်ာင္း သားတစ္ေယာက္ကလက္ ေထာင္ပနာ ”လုပ္စရာတိကုိဘေလာက္ပင္စီမံပနာအားၾကိဳးမာန္တက္ လုပ္နိန္ ေကလည္း လုပ္စရာ တိ ကမ ကုန္ခမ္းလားႏိုင္ဆိုစြာ ကိုသရုပ္ျပေရ လို႔ထင္ ပါေရ”လို႔ရရဲ၀၀ံ့ ျပန္ေျဖ လိုက္ ပါေရ။ေယခါပညာရွင္က”မဟုတ္ပါ”"ေဒသရုပ္ျပပြဲရည္ရြယ္ခ်က္ကေက်ာက္တံုးတိကိုရာပထမ မထည့္ ခေက ေနာက္တစ္ခါ ေဒ ေက်ာက္တံုး တိကို လံုး၀ထည့္လို႔မရဗ်ာလ္ဆိုစြာကိုသရုပ္ျပစြာပါ”လို႔ျပန္ေျဖ လိုက္ပါ ေရ။
ဘ၀သင္ခန္းစာ ။ ။ ကိုင္း သူငယ္ခ်င္းရို႕ ကိုယ့္ဘ၀မွာ ပထမထည့္သင့္ေရ ေက်ာက္တံုးတိက ဇာလဲ ဆိုစြာကို ဂရုတစိုက္ျပန္သံုးသပ္ၾကည့္ပါ။ မိသားစုလား၊ ပညာေရးလား၊ ယံုၾကည့္ခ်က္လား၊ အိမ္ ေထာင္ ဖက္လား၊ ေအာင္ျမင္မွဳလား၊ လူသားဆန္မွဳလား၊ ဇာခ်င့္ပါေလ။ ဇာပိုင္ပင္ျဖစ္စီ အၾကီးဆံုးကို ပထမဆံုး ထည့္ရဖို႔စြာကိုေတာ့ မမိန္႔ပါေက့။ ဘ၀မွာ အငယ္ေခ်တိကုိရာ ျဖည့္နိန္ခေက အၾကီးထည့္ဖို႔ ေနရာ မရွိျဖစ္ လားဖို႔ဆိုစြာကို သတိရကတ္ပါ။ ကိုင္း ေဒနိန္႔ကစပနာ ဘ၀မွာ ျဖစ္ခ်င္စြာတိကို ၾကီးစဥ္ငယ္ လိုက္ ျဖည့္ လားကတ္ပါေမ သူငယ္ခ်င္းရို႔…။
KWKhaing(AMP)
Oh ! Nice ! Remarkable !
ReplyDelete